Sportief? Ik? Nou nee..
Ik kom niet graag in beweging. En als ik een spelletje spel en op het punt sta te verliezen, kan ik op drie manieren reageren. De meest positieve reactie is dat ik mokkend wegloop. Meestal loop ik huilend weg en blijf ik de hele middag chagrijnig. In het ergste geval smijt ik alle kaarten op de grond of werp het bord omver. Dus sportief. Nou nee...
Mijn allereerste sport die ik beoefende was ballet. Al noemen sommigen dat geen sport maar een kunstvorm. Ik kan me nog herinneren dat ik daar in mijn balletpakje voor de spiegel stond en danste op de live pianobegeleiding. Ik heb twee jaar gedanst. En toen wilde ik op gym. Waarom ik op gym wilde, weet ik niet meer. Waarschijnlijk omdat vriendinnetjes dat ook wilden. Als kind viel ik liever niet uit de boot.
Ik vond gym leuk om te doen. Een handstand leren en oefenen op de perfecte radslag waren aan mij wel besteed. Ook de brug met ongelijke leggers vond ik geweldig. Daar wilde ik het hele uur wel mee oefenen. De ringen vond ik ook fijn. Maar de balk vond ik afschuwelijk. Proberen je evenwicht te bewaren op een balk die maar 20 centimeter breed was, was niks voor mij. Ik viel er regelmatig af. En wedstrijden daar deed ik liever niet aan mee. Ik kan me herinneren dat ik mee moest doen aan een wedstrijd maar dat gewoon verzwegen heb voor mijn ouders. Ik kwam dus ook niet opdagen. De les na de wedstrijd deed ik net alsof ik het niet meer wist. Al had ik een enorme hekel aan liegen dat deed ik honderd keer liever dan mee aan een wedstrijd. Ik wist niet hoe ik om moest gaan met de spanning. En ik was bang om te falen op de balk. En ik was gewoon niet zo fanatiek met gym.
Toch kon ik wel fanatiek zijn maar dat was met name tijdens de gymlessen op school. Dan wilde ik wel graag winnen. Slagbal op het grasveldje naast de school als het warm weer was. Dan probeerde ik de bal zo ver mogelijk weg te slaan. En met de sportdag op de basisschool kon je een soort sportdiploma halen. Je moest dan vijf verschillende activiteiten doen en je werd op elke activiteit beoordeeld. Een A was de laagste score een E de hoogste. En dan had je ook nog een verschil in jongens E en meisjes E. Jongens E was verder of hoger of sneller. Je diploma was gebaseerd op een gemiddelde van de 5 activiteiten. Je kon een A,B,C,D of E-diploma hebben. Ik heb regelmatig een D-diploma gehaald met een jongens E voor hardlopen, verspringen en hoogspringen. De D kwam door het bal werpen. Daar was ik slecht in. Vaak scoorde ik maar een B en soms een C. En dat haalde het gemiddelde natuurlijk omlaag. Maar ik was wel fanatiek in die sportdiploma´s. En kon ook oprecht balen van mijn slechte worp. Ik herinner me dat ik zelfs wel eens geoefend heb met het werpen van ballen. Helaas had het geen effect.
Van de gymlessen van mijn middelbare school herinner ik me voornamelijk dat ze gescheiden waren. De meisjes hadden apart les van de jongens. En dan heb ik het over 1990! Ik vind dat altijd leuk om te vertellen. Alsof ik stam uit een heel ander tijdperk. Maar met sport heeft het weinig te maken.
Dankzij de gymlessen op de middelbare school kan ik trouwens wel redelijk volleyballen. Ik heb een aantal jaar een gymleraar gehad die dat een geweldige sport vond en regelmatig volleybaltoernooien organiseerde. Mijn beste vriendin kon supergoed volleyballen en spoorde mij en nog twee vriendinnen aan om mee te doen aan die toernooien. We hebben regelmatig gewonnen. Ik heb toen ontdekt dat een teamsport leuk kan zijn. En dat verliezen niet erg is.
En nu ben ik na al die jaren weer terug waar ik begonnen ben bij ballet. Ik sta weer in een pakje voor de spiegel. Zonder live pianobegeleiding. Ik vind het heerlijk om op klassieke muziek met lichaamsoefeningen bezig te zijn. Ik weet dat ik er nooit in zal excelleren maar dat vind ik niet erg. Ik vind het gewoon erg fijn om te dansen.
Ik kom niet graag in beweging. En als ik een spelletje spel en op het punt sta te verliezen, kan ik op drie manieren reageren. De meest positieve reactie is dat ik mokkend wegloop. Meestal loop ik huilend weg en blijf ik de hele middag chagrijnig. In het ergste geval smijt ik alle kaarten op de grond of werp het bord omver. Dus sportief. Nou nee...
Mijn allereerste sport die ik beoefende was ballet. Al noemen sommigen dat geen sport maar een kunstvorm. Ik kan me nog herinneren dat ik daar in mijn balletpakje voor de spiegel stond en danste op de live pianobegeleiding. Ik heb twee jaar gedanst. En toen wilde ik op gym. Waarom ik op gym wilde, weet ik niet meer. Waarschijnlijk omdat vriendinnetjes dat ook wilden. Als kind viel ik liever niet uit de boot.
Ik vond gym leuk om te doen. Een handstand leren en oefenen op de perfecte radslag waren aan mij wel besteed. Ook de brug met ongelijke leggers vond ik geweldig. Daar wilde ik het hele uur wel mee oefenen. De ringen vond ik ook fijn. Maar de balk vond ik afschuwelijk. Proberen je evenwicht te bewaren op een balk die maar 20 centimeter breed was, was niks voor mij. Ik viel er regelmatig af. En wedstrijden daar deed ik liever niet aan mee. Ik kan me herinneren dat ik mee moest doen aan een wedstrijd maar dat gewoon verzwegen heb voor mijn ouders. Ik kwam dus ook niet opdagen. De les na de wedstrijd deed ik net alsof ik het niet meer wist. Al had ik een enorme hekel aan liegen dat deed ik honderd keer liever dan mee aan een wedstrijd. Ik wist niet hoe ik om moest gaan met de spanning. En ik was bang om te falen op de balk. En ik was gewoon niet zo fanatiek met gym.
Toch kon ik wel fanatiek zijn maar dat was met name tijdens de gymlessen op school. Dan wilde ik wel graag winnen. Slagbal op het grasveldje naast de school als het warm weer was. Dan probeerde ik de bal zo ver mogelijk weg te slaan. En met de sportdag op de basisschool kon je een soort sportdiploma halen. Je moest dan vijf verschillende activiteiten doen en je werd op elke activiteit beoordeeld. Een A was de laagste score een E de hoogste. En dan had je ook nog een verschil in jongens E en meisjes E. Jongens E was verder of hoger of sneller. Je diploma was gebaseerd op een gemiddelde van de 5 activiteiten. Je kon een A,B,C,D of E-diploma hebben. Ik heb regelmatig een D-diploma gehaald met een jongens E voor hardlopen, verspringen en hoogspringen. De D kwam door het bal werpen. Daar was ik slecht in. Vaak scoorde ik maar een B en soms een C. En dat haalde het gemiddelde natuurlijk omlaag. Maar ik was wel fanatiek in die sportdiploma´s. En kon ook oprecht balen van mijn slechte worp. Ik herinner me dat ik zelfs wel eens geoefend heb met het werpen van ballen. Helaas had het geen effect.
Van de gymlessen van mijn middelbare school herinner ik me voornamelijk dat ze gescheiden waren. De meisjes hadden apart les van de jongens. En dan heb ik het over 1990! Ik vind dat altijd leuk om te vertellen. Alsof ik stam uit een heel ander tijdperk. Maar met sport heeft het weinig te maken.
Dankzij de gymlessen op de middelbare school kan ik trouwens wel redelijk volleyballen. Ik heb een aantal jaar een gymleraar gehad die dat een geweldige sport vond en regelmatig volleybaltoernooien organiseerde. Mijn beste vriendin kon supergoed volleyballen en spoorde mij en nog twee vriendinnen aan om mee te doen aan die toernooien. We hebben regelmatig gewonnen. Ik heb toen ontdekt dat een teamsport leuk kan zijn. En dat verliezen niet erg is.
En nu ben ik na al die jaren weer terug waar ik begonnen ben bij ballet. Ik sta weer in een pakje voor de spiegel. Zonder live pianobegeleiding. Ik vind het heerlijk om op klassieke muziek met lichaamsoefeningen bezig te zijn. Ik weet dat ik er nooit in zal excelleren maar dat vind ik niet erg. Ik vind het gewoon erg fijn om te dansen.
Hallo
BeantwoordenVerwijderen