Het schaatsen is weer achter de rug maar we kunnen nog wel even stamppot eten. Dat vind ik zo heerlijk van de herfst en de winter, stamppotten eten. Men neme één pan en men gooie daar wat aardappels en groente in. Men laat het 20 minuten koken en klaar....
Ik heb mijn hele leven al van stamppotten gehouden. Mijn moeder maakt(e) de lekkerste hutspot. En het opgebakken restje was op kliekjesdag nog lekkerder. Daar vochten we om, mijn broers, mijn zusje en ik. En van de boerenkool herinner ik me dat je er zo fijn kuiltjes in kon maken waar je dan de jus in kon laten lopen. Mijn broertje verzon hele verhalen bij de boerenkool. De kuiltjes met jus waren volgens hem modderpoeltjes. Hij maakte van de boerenkool een duingebied. En de ketchup die er standaard bij gegeten werd, veranderde in een bloedig spoor van een gevecht dat net in de duinen had plaatsgevonden. De slag om Duinkerken werd regelmatig levendig nagespeeld. De boerenkool smaakte er trouwens niet minder om. Andere stamppotten kan ik me uit mijn jeugd niet meer herinneren.
Pas toen ik ging studeren at ik voor het eerst andijviestamppot. Met rauwe andijvie. En ik vond het heerlijk. Ik vroeg mijn moeder waarom wij dat nooit hadden gegeten. "Omdat je vader niet van andijvie houdt," zei ze me. "Dat zullen we wel zien," dacht ik. En toen mijn vader eens bij me bleef eten kreeg hij andijviestamppot met mais en cashewnoten voorgeschoteld. Hij vond het heerlijk.
Ik bleef experimenteren met stamppotten. En toen mijn lief en ik gingen samenwonen aten we regelmatig stamppot met venkel, met koolraap, met zuurkool, met spitskool en met ijsbergsla. Ook organiseerde ik met een vriend een heuse stamppottenparty. We hebben toen voor bijna 30 man hutspot gemaakt. Het werd een leuk en lekker feestje.
De laatste paar jaar eet ik eigenlijk zelden stamppot meer. Dat is er ingeslopen. Dochter één at en eet braaf met de pot mee. Met haar hebben we nog regelmatig stamppot gegeten, zelfs een bijzondere variant met spruiten, cashewnoten, druiven en fetakaas. Die we allemaal heerlijk vonden. Maar sinds dochter twee mee eet met de pot zijn stamppotten verleden tijd. Zij houdt namelijk niet van zo aardappels. En hoewel ik me zo had voorgenomen: "Ik blijf gewoon eten wat ik lekker vind" , is het er toch ingeslopen. No more stamppot voor ons.....
Hoewel... Sinds een paar weken hebben het hapjessysteem weer in ere hersteld. Van een nieuw gerecht moeten dochter één en twee het aantal hapjes van hun leeftijd eten. En het werpt langzamerhand zijn vruchten af. Hutspot wordt sinds kort redelijk enthousiast ontvangen en vrijwillig opgegeten.
Nu de andere stamppotten nog....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten