Pillowtalk. Dat woordje leerde ik van een vriendin die in Ierland is gaan wonen. Elke avond heeft ze samen met haar man voor het slapengaan, pillowtalk. Ze kletsen wat over van alles en nog wat. Wat een geweldig woord. Dat bestaat alleen in het Engels. Helaas heb ik zelden pillowtalk. Dat ligt niet aan mij maar aan mijn lief. Zodra hij zijn hoofd op zijn kussen legt, is hij weg.
Ik heb die eigenschap niet. Zodra ik mijn hoofd op mijn kussen leg, ben ik in beweging. Eerst draai ik in gedachten kleine cirkels om mijn dierbaren. En hoe langer ik lig, hoe groter de cirkels worden. Ik denk aan mijn familie, aan mijn werk, aan de problemen in Nederland en aan de problematiek in de wereld. Het is vermoeiend maar ik val er niet van in slaap.Als ik lang wakker lig, ga ik aan mijn slaapverhalen denken. Verhalen die ik al heel lang geleden bedacht heb en waar ik telkens een stukje probeer aan te breien. Tot nu toe werken mijn slaapverhalen het best. Meestal val ik er wel van in slaap.
En dan hoop ik dat ik door slaap. Daar had ik ruim 6 jaar geleden nooit bij stil gestaan. Dat je ´s nachts wakker kon worden. Maar sinds ik kinderen heb, weet ik niet beter. Het is nu bijzonder als ik een nacht helemaal niks hoor. En als ik uit kan slapen tot een uur of acht. Helaas is dat vaak een droom.
Net als de droom dat ik met mijn lief eens echt pillowtalk heb. Misschien moet ik daar maar eens een nieuw slaapverhaal van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten