Hartje winter

Deze winter heb ik het naar mijn zin. En dat komt door twee zaken: ijs en sneeuw. Ik heb het naar mijn zin als er sneeuw valt. Veel sneeuw. Zoveel sneeuw dat je er heerlijk sneeuwballen van kunt gooien, of dat je er een mooie sneeuwpop van kunt maken. En ik vind het fijn als er ijs ligt, als je kunt schaatsen. Ik heb veel mooie herinneringen aan sneeuw en ijs.


Ik denk aan toen ik 8, 9 of 10 jaar oud was. Ik weet het niet meer precies. Ik weet nog wel dat er toen wel bijna elke winter sneeuw viel. Zoveel sneeuw dat je kon gaan sleeën. En dat deed je toen gewoon ruig, zonder sneeuwlaarzen, skibroek of thermokleren. Je had alleen een spijkerbroek aan. En als het echt koud was, trok je nog een pyjamabroek onder je spijkbroek aan. En daar ging je op je rubberlaarzen met op je hoofd een bivakmuts. Sleeën.


Samen met mijn broers gingen we achter elkaar het dijkje af. Omstebeurt of met elkaar op één slee. En ik weet nog zo goed dat we voor het eerst rode bobsleetjes hadden. Wat gingen we snel. Zoveel sneller dan met de houten slee. Opeens lagen we in het slootje onder aan de dijk. Dat was ons nooit eerder overkomen.


En als we moe van het sleeën waren, dronken we een kop chocomel en bedachten we nieuwe plannen. Een iglo maken van sneeuw. Dat moest toch kunnen? Mijn broers en ik trommelden de buurtkinderen op en we gingen aan de slag. We maakten blokken van sneeuw. Stapelden deze op elkaar. En na een tijdje stond er al een halve iglo. Toch viel het tegen om het ding echt af te krijgen. Mijn jongste broer en ik haakten af. Alleen mijn oudste broer ging stug door. Hij heeft als het om bijzondere projecten gaat altijd al veel meer doorzettingsvermogen gehad.

Ook komt de gigantisch grote sneeuwvrouw bij me omhoog. Wat hadden we een lol toen we haar maakten. Er was zoveel sneeuw gevallen dat we een grote sneeuwpop wilden maken, mijn broers en ik. En niet zo´n gewone saaie, dertien-in-een-dozijn-sneeuwpop. We wilden een bijzondere sneeuwpop. En dat werd het. Een bijna twee meter hoge sneeuwvrouw met enorme borsten, cup DD.

En ik heb ook recente herinneringen aan sneeuw. Aan die keer dat mijn jongste dochter gedoopt werd. De nacht ervoor had het enorm gesneeuwd. We werden wakker in een witte wereld waar de sneeuw wel bijna een halve meter hoog lag. In de kerk was zelfs de akoestiek veranderd door de vele sneeuw. Het was zo indrukwekkend.


In dezelfde winter hebben mijn dochters heerlijk gesleed. Elke middag gingen ze uren achter elkaar roetsj de dijk af. Mijn middelste dochter heeft me nog heel lang gevraagd of ze 's middags weer kon sleeën. Ze begreep niet dat ze daar sneeuw voor nodig had.

Ja, als er sneeuw valt, echte plaksneeuw, heb ik het wel naar mijn zin in de winter.
Ook ijs maakt me heel blij. Maar daar heb ik al wat over geschreven. Dat vind ik nu wel even genoeg.