Niet zo lang geleden woonde er in een stad hier niet zo ver vandaan een oude man. Die man had een klein winkeltje in een donker en schimmig steegje. Als je in zijn etalageraam keek zag je een oude schooltas staan, een paar schoenen en meer eigenlijk niet. Als je zijn winkel inliep rook je de geur van leer, schoenmeer en schoenvet. Er stond ook een werkbank waar schoenen gerepareerd konden worden. Het leek er dus op dat de oude man een schoenmaker was. Maar dat was hij natuurlijk niet.
De man verkocht een ander zeer gewild product. De schoenwinkel was zijn dekmantel want de oude man had het al druk genoeg. In de stad wist iedereen hem te vinden. Maar ook buiten het stadje was zijn naam bekend. Een oude dame reed elke week vanuit het hoge Noorden van het land naar het stadje om bij de man haar voorraadje in te slaan. Haar treinreis duurde elke keer drie uur heen en drie uur terug. Dat had ze er voor over want de oude man verkocht een goed product.
Toch was het niet heel druk in zijn winkel. De mensen hadden niet dagelijks een artikel van hem nodig. Behalve de oude dame maar zij had dan ook een zeer moeilijke echtgenoot.
Wordt (t.z.t.) vervolgd..
Toch was het niet heel druk in zijn winkel. De mensen hadden niet dagelijks een artikel van hem nodig. Behalve de oude dame maar zij had dan ook een zeer moeilijke echtgenoot.
Wordt (t.z.t.) vervolgd..
Oeh, een cliffhanger, ik kan niet wachten op het vervolg! En dan ook nog die t.z.t. zo in het ongewisse of er wel een vervolg gaat komen.... tergend!! :-)
BeantwoordenVerwijderenSpannend hoor, is het slaapsap??
BeantwoordenVerwijderen