Zwemmen

Mijn oudste dochter heeft sinds een paar maanden haar A-diploma. En nu "gaat" ze voor B. Terwijl ze wekelijks  haar lessen volgt, vinden zij en ik niks leuker dan dat ik elke week weer vertel hoe ik heb leren zwemmen.
" Ik heb leren zwemmen in een heel koud buitenbad", zeg ik altijd vol trots. "Elke ochtend werden we in het water gesmeten en moesten we zwemmen, weer of geen weer".
"En wat gebeurde er als het niet lukte, mama", vraagt dochter elke week.
"Dan haalden ze me er met een haak uit."
"Hoe groot was die haak ook alweer?"
"Zo groot," zeg ik dan terwijl ik mijn armen voluit spreid.
Mijn dochter gruwelt en ik heb een binnenpretje. Ik mag de waarheid graag wat geweld aan doen en met mijn zwembadverhaal doe ik dat al elke week een beetje meer.

Al  heb ik echt in een buitenbad leren zwemmen. In mijn herinnering stond ik na elke les blauwbekkend en rillend van de kou te wachten op mijn vader die mij na de les stevig afdroogde en aankleedde. Daarna kreeg ik een beker hete thee om mijn dode vingers weer tot leven te brengen. Ondertussen probeerde mijn vader mijn broertje uit het water te krijgen. Hij had en heeft nog steeds vliesjes tussen zijn tenen en met zulke zwemvliezen ben je geboren voor het water. Hij had het ook nooit koud.

Op warme dagen genoot ik van zwemmen.  En toen er later in ons dorp een binnenbad gebouwd werd, waren mijn dode vingers voorgoed verleden tijd. In mijn puberteit deed ik niets liever dan de hele middag achter uit het water inspringen, handstand onder water en koppeltje duiken. En natuurlijk van een hoge duikplank het water inspringen. Nu ik ouder ben, durf ik dat allemaal niet meer. Een niet al te hoge glijbaan afgaan, daar blijft het bij.

In de zee zwemmen vind ik het fijnst. Eerst moet ik de kou en de gedachte aan wellicht aanwezige kwallen overwinnen. Daarna ben ik onderdeel van een enorm blauw oppervlak. En voel ik me rustig worden. Ik kan daar zo van genieten. Één keer ben ik bijna verdronken. Dat was in de Atlantische Oceaan in Frankrijk. De golven zijn daar vaak hoog. Ook die keer toen ik daar zwom. Ik wilde net gaan staan toen een golf mij met veel kracht onder water duwde. Vervolgens kwam er nog een golf waardoor ik nog langer onder water werd gehouden. Een derde golf deed hetzelfde. Ik weet niet meer hoe maar uiteindelijk bereikte ik proestend en happend naar lucht het strand. Ik heb daar nog een lange tijd gelegen terwijl ik naar de wolken staarde en me voornam voorlopig niet meer in de zee te gaan zwemmen.

Dat voornemen hield niet lang stand, de volgende dag alweer was ik weer onderdeel van dat grote blauwe machtige oppervlak.