Een woord waar ik veel medelijden mee heb, is het woord respect. Het is een woord dat in de klauwen van de politiek terecht is gekomen en sindsdien zijn glans en waarde verloren heeft. Het woord is zo vaak uitgebraakt door politiek bedrijvende personen dat het op is. Doodop. Zeg maar eens "respect" tegen jongeren en ze kijken je aan of je gek bent. Volwassenen kijken vooral vermoeid bij het woord. "Daar gaan we weer...". Alleen nare mensen, die weinig respect hebben voor het woord respect, hebben het nog over respect. Zij vinden ook vaak dat ze recht hebben op dat woord. Ze denken door dat woord te gebruiken dat het ze het kunnen ontvangen. Ze hebben niet door dat het juist omgekeerd werkt. Ik vind dat zo respectloos. Want respect is een respectabel woord.
Waar ik ook zo verdrietig van word, is het lot van het woord passie. Ooit, lang geleden was dat een fier en mooi woord. Een woord waar je blij van werd. Een woord waar je van dacht: "Oh, ja dat woord bestaat ook nog, wat een fijn woord!" Maar opeens werd het geadopteerd door trainingsbureaus. Heel het bedrijfsleven moest in plaats van gewoon ouderwets hard werken, gaan werken met passie. Er werden trainingen georganiseerd met titels als "Werken vanuit Passie", "Verkopen met Passie" en "Passie en Managen". Uiteindelijk is het woord passie niet meer fier en krachtig en vol enthousiasme maar is het gaan lijken op zijn broer. Passief.
En dat lot is alle woorden gegeven die eigen worden gemaakt door het bedrijfsleven en de politiek. Ze worden binnen gehaald als grote helden. Dit woord kan ons gaan redden. Het woord wordt een worst voorgehouden: jij gaat groot worden woord, misschien word je wel woord van het jaar, jij bent een belangrijk woord, jij bent een mooi woord. En het woord, zo flexibel als het altijd is, doet mee, maakt zich groot, zet zich in voor elke zaak. Maar ondertussen wordt het woord gebruikt, misbruikt, uitgebuit, wordt er opgespuugd, wordt het in een hoek gezet tot het al zijn betekenis verloren heeft. Men kan het woord niet meer horen en men wil het niet meer zeggen. Het woord sterft een stille dood. En daar word ik zo verdrietig van.
Dus mijn boodschap is, heb respect voor elk woord, hoe klein of hoe fijn het ook is. Hoe vaak je het ook hebt gezegd, hoezeer het zijn oorspronkelijke betekenis misschien ook verloren heeft. Want een woord is iets heel belangrijks, we kunnen er mee uitdrukken hoe we ons voelen, hoe we denken dat we zijn, hoe we om iets geven of hoe we iets niet willen doen. En zulk gereedschap moet niet uitgebuit worden daar moet om gegeven worden en daar moeten we voor zorgen. Zodat we het elke dag weer kunnen gebruiken. Met passie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten