Links

Vandaag kreeg ik de opdracht een stukje te schrijven over met welke hand ik schrijf. Ik vond het een lastige opdracht. Ik schrijf met rechts. Dat doe ik mijn hele leven al. En dat is het.

 Tot ik probeerde weer eens met links te schrijven. Ik doe dat eigenlijk maar een paar keer per jaar en dat is rond 5 December als ik de brieven van die goede Sint schrijf. Het viel me op dat ik met links aandachtig schrijf. Als ik met links schrijf, moet ik me zo op het proces concentreren dat ik me nergens anders op kan richten. Eigenlijk heel mindfull. En wat ik ook een grappige gewaarwording vond, was dat ik met links schrijf zoals ik het vroeger geleerd heb: een lussenhandschrift. Het resultaat viel me helemaal niet tegen. Wel een beetje bibberig en ik was na een paar regels al moe. Maar toch, het zag er best goed uit.

En toen sloeg mijn fantasie op hol. “Stel je nu voor dat ik elke dag ga oefenen met links schrijven, dan lukt het me over een paar weken vast om zo op het bord te schrijven. En hoe cool is dat! Ik begin met links en pak het over met rechts. En naast cool is het ook heel praktisch. Oh, en als ik nu meer ga oefenen op linkshandigheid, kan ik vast ook prima mijn nagels lakken met mijn linkerhand, of de nagels van mijn rechterhand eindelijk knippen. Nu bijt ik die er altijd maar af, uit angst voor bloederige taferelen.” Ik zag mijn wereld positief veranderen gewoon door simpelweg elke dag wat te oefenen met mijn linkerhand.

Vervolgens besefte ik dat heel wat dierbaren om mij heen linkshandig zijn: mijn lief, mijn oudste dochter, twee heel goede vriendinnen en al is het een beetje een twijfelgeval, mijn vader. Mijn vader heeft op school moeten afleren met zijn linkerhand te schrijven. En dat ging hem niet slecht af waardoor hij nu nog steeds met rechts schrijft. Maar heel veel andere dingen doet hij met z’n linkerhand of kan hij met beide handen. Waarschijnlijk is hij gewoon tweehandig, wat met zo’n mooi woord ambidexter heet.

Wat nu volgt is niet zo aardig, ik vind het niet zo mooi hoe linkshandigen schrijven. Ze kunnen er niets aan doen, ze moeten hun hand vaak een beetje boven het papier houden, of in een bepaalde hoek en dat ziet er gewoon een beetje knullig uit. In elk geval bij mijn lief.

Grappig eigenlijk wat zo’n simpele vraag teweeg kan brengen. Je ziet opeens de overeenkomst tussen mensen die belangrijk voor je zijn en je hebt het recept om de wereld positief te veranderen. Drie maal daags: links!