Geluiden van vroeger en nu

Denk je wel eens na over geluiden van vroeger? Ik eigenlijk nooit. Het citatenmuseum dwong me hier over na te denken. Welke geluiden van vroeger herinner je je nog? En wat zijn nieuwe geluiden in je leven. Poehee. Wat een vragen.

Het eerste wat bij me opkomt, is het deuntje van Sesamstraat. En daarna de tunes van tekenfilms. Maar dat is allemaal muziek. En ik ben op zoek naar geluiden. Geluiden van vroeger. Ik doe mijn ogen dicht en probeer me mijn ouderlijk huis voor te stellen.

Ik zie mezelf in bed liggen op mijn oude kamer. Mijn bed stond naast de verwarming. En die verwarming tikte. Dat tikken vond ik een heel vertrouwd geluid. Het maakte me rustig. In de zomer stond de verwarming niet aan. En tikte die ook niet. Maar dan hoorde ik de geluiden van buiten. Het geroezemoes van de visite die in de tuin zat en praatte. Af en toe hoorde ik  een harde lach. Het waren prettige geluiden die me een veilig gevoel gaven.

Een aantal jaar later kreeg ik een andere kamer in huis aan de straatkant. Elke zaterdagochtend werd ik wakker met het geluid van boodschappenkarretjes die van achter de supermarkt naar de ingang werden geduwd. Het was een enorme herrie en geratel. En toch was het een fijn geluid. Het was een geluid dat me zei dat de dag weer ging beginnen en dat ik op moest staan.

Verder hadden we thuis een ouderwetse wc, zo een met een touwtje eraan waar je mee moest doortrekken. De stortbak zat helemaal boven aan de wc. En als je dan aan het touwtje trok hoorde je “WOESJ..”. Het water kon zo heerlijk hard door de wc stromen, ook dat vond ik een rustgevend geluid.

Een hoopvol geluid was het klikje dat je hoorde als er iemand aan het touwtje trok dat door de brievenbus hing. De meeste mensen gebruikte dat touwtje in plaats van de bel. Zodra ik dat klikje hoorde, wist ik, er is weer visite. Wie zou het zijn?

Een vervelend geluid was er ook. Mijn oudste broer had een wekker en was een enorm diepe slaper. Elke ochtend werd ik wakker van zijn  “ PEEP, PEEP, PEEP..”. Ik stapte dan maar mijn bed uit, liep naar zijn kamer, drukte op snooze, schreeuwde tegen hem dat zijn wekker ging, trok zijn dekbed van hem af en liep weer terug naar mijn eigen bed. Tien minuten later herhaalde ik het ritueel. En tien minuten later weer. Mijn broer werd nooit wakker, hij moest altijd uit een andere dimensie komen.

Dat vervelende geluid heb ik meegenomen naar nu. Elke ochtend gaat de wekker. En hoor ik  “PIEP, PIEP, PIEP”, het klinkt iets anders dan vroeger. En er is een groot verschil. Mijn lief drukt zelf op snooze. En hij komt wel zijn bed uit.

Een ander nieuw geluidje is natuurlijk het geluidje van mijn mobiel als ik weer een berichtje heb. Ook dat is een hoopvol geluid. Er is iets nieuws! Iemand denkt aan je! En het is een afleidend geluid. Vaak word ik er maar onrustig van. Zo nieuwsgierig als ik ben.

De mooiste nieuwe geluiden zijn natuurlijk de stemmen van mijn kinderen. Drie kinderen met elk hun eigen prachtige geluid. Geluiden die nog zullen veranderen. Geluiden die al heel veel kunnen zeggen. Geluiden die alles voor me betekenen. Geluiden waar ik altijd wel aan denk.