In mijn huis hangt een klein vierkant schilderijtje. Het heeft blauwe en grijze kleuren. Het is gemaakt met olieverf. Het oogt een beetje somber. Aan de linkerkant staat een figuur, het kan een man zijn of een vrouw. In het midden is een geruit patroon. Het zou een schaakbord kunnen zijn of een dambord of iets heel anders. Het schilderij heeft geen titel.
Ik heb het jaren geleden gekocht. Van het geld dat ik had ontvangen voor mijn afstuderen. En dankzij mijn ouders. Zij hebben mij heel veel cadeaubonnen van de kunstenares die het schilderij had gemaakt gegeven. Want het was geen goedkoop schilderij. Het kostte maar liefst 650 gulden. Een hoog bedrag voor een pas afgestudeerde student. Maar het schilderij raakte me. Ik wilde het graag bij me hebben.
Het schilderij straalt voor mij een bepaalde kwetsbaarheid uit. De fragiele kant van het leven. Het kan me troosten als ik me onrustig voel. Of het bedaart me. En ik vind het natuurlijk gewoon mooi.
De kunstenares leeft niet meer. Het is vreemd om dat op te schrijven want het is nog maar pas geleden gebeurd. Veel te vroeg. Dat had ik niet bedacht toen ik het zoveel jaar geleden kocht.
Het hangt al een tijdje niet aan de muur. Het staat in een open boekenkast. Hoe dat zo is gekomen weet ik niet meer zo goed. En het hoort daar eigenlijk niet. Het valt daar niet zo op. Dus ik neem nu een besluit. Ik hang het weer op. In het licht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten