Lang geleden volgde ik voor mijn werk een Zenmeditatiecursus. Het was een interessante cursus die gegeven werd door een interessante man Rients Ritskes. Rients Ritskes was een Fries die tijdens zijn studie begon met mediteren. Na zijn studie werd hij studieadviseur en specialiseerde zich in zijn vrije tijd tot Zenmeester. Doordat hij zo nuchter was, lukte het hem om managers in het bedrijfsleven te overtuigen van het belang van zenmeditatie. En zo kwam het dat ik voor IBM een cursus bewust ademen mocht volgen.
Want dat is Zenmeditatie, bewust ademen, niet meer en niet minder. Telkens tel je je uitademing (of inademing) tot je bij 10 bent gekomen en daarna begin je weer opnieuw. Rients Ritskes inspireerde mij en alle anderen die de cursus volgden. Dankzij zijn enthousiasme ging ik elke avond op een zenkussen zitten en mediteerde ik 20 minuten. Meestal deed ik dat ook 's ochtends. Ik hield het drie maanden vol.
In die drie maanden zag ik opeens dingen die ik eerder nooit gezien had. Zoals een huis dat langs de kant van de weg stond. Die weg nam ik elke dag. Nooit eerder was het huis me opgevallen. Ik merkte ook dat ik rustiger werd. Dat ik mijn zorgen en beslommeringen wat meer van een afstand kon bekijken. Ik merkte ook dat het mediteren mij goed deed.
En toch hield ik het niet vol. Elke avond 20 minuten mediteren is moeilijk. Voor mij. Volgens Rients moest je gewoon een afspraak met jezelf maken. En die dan houden. Maar ik kan dat niet zo goed. (Anders had ik hier ook wel elke dag een stukje geschreven.) Toch haal ik het af en toe weer tevoorschijn. Als ik in een periode zit waarin ik mijn innerlijke rust kwijt ben, ga ik weer zitten. Soms voor een paar dagen. Soms voor een paar weken. En dan ga ik weer tellen. Tot tien. Telkens opnieuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten