Gevoelig voor Tell Sell ben ik nooit geweest. Waarschijnlijk komt het door het soort producten dat er verkocht wordt: bakjes die niet om kunnen vallen, elektrische messen, friteuses die niet stinken, sportapparatuur waar je binnen twee weken een geweldig gestroomlijnd lijf van krijgt. Het interesseert me niet. Hoewel dat is niet helemaal waar. Bakjes die niet om kunnen vallen, lijken me reuze handig. Zeker met 3 kleine kinderen. En een gestroomlijnd lijf zou ik best willen, zeker na drie kleine kinderen. Maar ik heb geen zin om zoiets te kopen. En dat is met al die Tell Sellproducten het geval. Ik heb geen zin om het te kopen. Ik word er niet blij van, niet vrolijk. Ze zijn alleen maar handig.
Hoewel ik moet bekennen dat ik wel gefantaseerd heb over de föhn van Tell Sell. Ze verkochten namelijk op een gegeven moment zo'n hele grote en hele handig föhn. Een föhn waarmee je van elk soort haar een weelderige haardos kon maken. En dat leek mij wel wat. Ik heb namelijk absoluut geen weelderige haardos. Ik heb eerder een treurige bos stro. En ik zou heel graag een weelderige haardos willen. De enige reden waarom ik die föhn niet heb gekocht was omdat het mij iets te ingewikkeld leek. Kopen via de televisie.
Ik wil namelijk voelen, aanraken, ruiken en laten bewegen wat ik koop. Daarom ben ik zo dol op de supermarkt. Daar kun je alles schaamteloos voelen, aanraken, ruiken en het laten bewegen. Dan pak ik bijvoorbeeld een doosje thee met een nieuwe smaak, chocolade en munt, en dan voel ik hoe het doosje aanvoelt, ik probeer de geur van de thee door het plastic heen te ruiken en ik beweeg het doosje een beetje door de lucht. Een onnodige maar oh zo fijne beweging. En dan leg ik het in mijn mandje.
In de supermarkt ben ik heel gevoelig voor nieuw. Alles waar nieuw op staat, trekt onmiddellijk mijn aandacht. En ik neem het mee. Om het te proberen. En dan valt het eigenlijk altijd tegen. Hoeveel spullen ik vervolgens niet heb weggegooid: roze-witte pasta, oranje vla met oranje tompoucesmaak, gifgroene hagelslag met appeltjes smaak, ananasjam, marshmallowthee, bier met bosvruchtensmaak enz.. Nieuwe producten in de supermarkt zijn eigenlijk nooit mijn beste koop.
Toch is er een overeenkomst met mijn beste koop en de spullen die ik lukraak in de supermarkt aanschaf. Ik denk er niet over na. De spontane koop is, buiten de supermarkt, vaak mijn beste koop. Zo was ik vorige week in de Ikea. Ik had alleen een fotolijstje nodig. Meer niet. Natuurlijk kwam ik bijna 100 euro lichter de Ikea uitgestapt. En een heleboel spulletjes rijker. Allemaal spontaan aangeschaft. Allemaal een beste koop. Zoals het extra stoeltje waar dochter twee nu zo fijn mee voor de voor haar te hoge spiegel kan gaan staan. Of het lieve tafeltje voor naast het bed van mijn lief. En als klap op de vuurpijl, nieuwe slaapkamerlampjes. Ik snap niet dat we het zo lang zonder die lampjes hebben gered. Mooie lampjes met een handig maar niet overdreven licht. En wat geven ze de kamer een fijne uitstraling.
Eigenlijk zijn het allemaal heel handige hulpmiddelen die ik heb aangeschaft in de Ikea. Grappig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten