Lang geleden studeerde ik psychologie. Ik kan me er lang niet alles van herinneren maar leuke onderzoeken zijn wel blijven hangen. Zoals dat onderzoek waarbij 100 psychologiestudenten allemaal dezelfde astrologische beschrijving van hun persoonlijkheid kregen. Een groot percentage van de studenten vond dat het profiel op hen van toepassing was. Volgens de wetenschap het bewijs dat astrologie geen echte wetenschap is. Volgens de astrologen was het profiel te algemeen en was het geen echte astrologie. Wie heeft er gelijk?
Astrologie heb ik jarenlang interessant gevonden. Ik ben een Waterman en zeg mij wanneer je jarig bent en ik weet wat je sterrenbeeld is. Ik vond astrologie zo leuk omdat ik me herkende in het profiel van de Waterman; vrij, ruimdenkend, creatief, vooruitstrevend, etc.. Of ik me echt herkende, betwijfel ik nu, ik wilde vooral zo zijn. Ik vond ook dat horoscopen me een gevoel van veiligheid gaven. En een bewustwording van je positieve en negatieve kanten. Ik las vooral de beschrijvingen over de Waterman. Met gewone dagelijkse horoscopen had ik niet zoveel. Ik heb zelfs eens een horoscoop laten maken. In bepaalde zaken herkende ik me heel erg. En in andere zaken weer niet. Ik vond het wel erg leuk.
De laatste paar jaar merk ik dat astrologie me niet meer zoveel boeit. Of wat in de sterren geschreven staat wel of niet waar is, het zal wel. Elk mens heeft zijn eigen unieke eigenschappen en die veranderen ook nog eens als je ouder wordt. Ik merk dat ik minder op zoek ben naar wie ik ben. Ik accepteer mijn goede en slechte kanten meer en ik ben niet meer op zoek naar een verklaring.
Astronomie daarentegen vind ik juist steeds interessanter worden. Ik vind het heerlijk om op een heldere avond naar buiten te gaan en sterrenbeelden, maar dan echte, te zoeken. Mijn vader heeft me geleerd waar Jupiter staat en de kleine en de grote beer en natuurlijk Orion. En hij leert het mijn dochters ook. En zijn andere kleinkinderen.
De mooiste sterrenhemel heb ik gezien aan de andere kant van de wereld. Ik was in Bolivia op de zoutvlakte samen met mijn lief. Overdag was het bloedheet en maakten we grappige foto's van elkaar omdat je in die lege vlakte zo leuk kon "spelen" met de horizon. 's Nachts was het daar ijskoud, zelfs met handschoenen, sjaals en thermisch ondergoed. Maar de sterrenhemel was fantastisch. Er was geen licht in de nabije omgeving en we konden nu goed zien hoeveel sterren er eigenlijk aan de hemel staan. Ontelbaar. Allemaal kleine, felle, witte en indrukwekkende puntjes. Zo mooi, dat we begrepen dat mensen lang geleden bedacht hebben dat die sterren wel iets moesten zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten